Tandkoppelingen, ook wel boogtandkoppelingen genoemd, bestaan uit een naaf en een huis. Het koppel wordt overgebracht door een speciale vertanding op de naaf en aan de binnenzijde van het huis. Veelal zijn deze koppelingen vetgesmeerd en worden ze toegepast bij zware aandrijvingen waarbij er hoge koppels moeten worden overgebracht.
Een tandkoppeling is torsiestijf, doorslagzeker en kan heel goed axiale, radiale of hoek uitlijningsfouten opvangen. Tevens produceren ze nauwelijks geluid en trillingen, hetgeen resulteert in een lange levensduur.
De tandkoppeling is voor zowel enkel als dubbel cardanische toepassingen te verkrijgen. Er bestaan diverse uitvoeringen, zoals een zogenaamde spacer-uitvoering of bijvoorbeeld de uitvoering waarbij het huis bestaat uit 2 halve schalen zodat montage en demontage erg eenvoudig is zonder gebruik te hoeven maken van speciale gereedschappen. Het voordeel van deze uitvoering is dat ook een oudere bestaande aandrijving zonder deze deelbare hulzen, alsnog hiermee kan worden uitgerust.
Een tandkoppeling kan volledig van staal zijn, maar kan ook bestaan uit een stalen naaf en een polyamide (nylon) huis. Deze combinatie heeft zeer goede wrijvings-eigenschappen tussen de tandoppervlakten en zijn, zelfs bij continugebruik, onderhoudsvrij. Polyamide heeft tevens een grote hitte bestendigheid en kan goed tegen smeerstoffen, (hydrauliek)olie en oplosmiddelen. Samen met het gladde en harde oppervlakte zorgen deze voordelen ervoor dat polyamide ideale glij-eigenschappen heeft. Hierdoor zal bij dit type koppelingen, in tegenstelling tot bij volledig metalen koppelingen, de vertanding veel minder snel neigen tot "vreten" bij droogloop.
Bekende normen bij askoppelingen zijn DIN 740, DIN 115 en DIN 116.
