Een Variatoraandrijving bestaat uit verstelbare schijven waarin een Variatorriem loopt. Deze riem heeft als eigenschap dat hij zich goed kan aanpassen aan de groeven van de schijf. Tevens heeft de riem een hoog overbrengingsvermogen en kan hij een breed scala aan snelheden en snelheidsverhoudingen aan.
Variatorriemen zijn gemaakt van Polychloropreen (PCP) en de trekkoorden zijn van Polyester (PES). Door de vertanding aan de binnenzijde heeft de riem een erg hoge flexibiliteit en dit zorgt er tevens voor dat de hitteafgifte maximaal is en de looptemperaturen laag blijven. De laterale stijfheid van de riem voorkomt vervorming van de riem in de schijf. Deze vormvastheid zorgt voor een gelijkmatige verdeling van de belasting en vermindert de slijtage.
We zien Variatorriemen vooral terug in de machinebouw, landbouwmachines en textielmachines.
Er zijn een aantal factoren die bepalen welk type V-riem het meest geschikt is voor een bepaalde aandrijving zoals: de applicatie (wat moet er worden aangedreven?), het over te brengen vermogen, de gewenste toerentallen (versnelling of vertraging), de hart-op-hart maat (HOH) van de schijven en of er sprake is van een schokkende belasting. Ook belangrijk is het om te weten wat de omgevingsfactoren zijn en of er beperkingen zijn in de beschikbare ruimte (wat zijn de maximale diameters en breedtes van de schijven?).
Een juiste voorspanning van de V-riem is erg belangrijk om de aandrijving optimaal te laten functioneren. Deze spanning kan gemeten worden met een spanningsmeter zoals bijvoorbeeld een Sonic tension tester. Deze analyseert sonisch (via geluidsgolven)de trillingen van de riem.
Naast de spanning is ook een juiste uitlijning van de schijven van belang en dit kan gerealiseerd worden met behulp van een laser uitlijnsysteem.
Bekende normen voor V-riemaandrijvingen zijn o.a.: DIN2211, DIN2217, DIN7867, ISO4183, ISO5290 en ISO9981. Verder is het van belang om te weten of V-riemen statisch geleidend moeten zijn volgens ISO1813 (ATEX omgeving).
